MSAN زایکسل CPE ها را به دفاتر مرکزی ارائه دهندگان خدمات برای خدمات سه گانه (تلفن، اینترنت باند پهن و تلویزیون IP) متصل می کند. این نه تنها فناوری‌های دسترسی متنوع (POTS، DSL، فیبر، E1 و 10G Uplinks) را بر روی یک پلت فرم واحد برای بهینه‌سازی سرمایه‌گذاری اپراتورها ارائه می‌کند، بلکه یک رسانه خدماتی منعطف برای آینده را برای برآورده کردن تقاضاهای رو به رشد کسب‌وکار با پشتیبانی از زیرساخت‌های موجود فراهم می‌کند.
مالتی پلکسر دسترسی به خط دیجیتال مشترک (DSLAM، اغلب DEE-slam تلفظ می‌شود) یک دستگاه شبکه است که اغلب در مبادلات تلفنی قرار دارد و رابط‌های خط مشترک دیجیتالی مشتری (DSL) را با استفاده از تکنیک‌های مالتی پلکس به یک کانال ارتباطی دیجیتال پرسرعت متصل می‌کند.[ 1] همتای اینترنت کابلی آن (DOCSIS) سیستم پایانه مودم کابلی است.
مسیر طی شده توسط داده ها به DSLAM[ویرایش]
محل مشتری: مودم DSL که مدار ADSL، SHDSL یا VDSL را خاتمه می دهد و یک LAN یا رابط را برای یک کامپیوتر یا بخش LAN فراهم می کند.
حلقه محلی: شرکت تلفن از یک مشتری به مرکز تلفن یا یک رابط منطقه خدمات رسانی، که اغلب “آخرین مایل” (LM) نامیده می شود، سیم کشی می کند.
مرکز تلفن:
قاب توزیع اصلی (MDF): قفسه سیم کشی که خطوط مشترک خارجی را با خطوط داخلی متصل می کند. برای اتصال خطوط عمومی یا خصوصی که وارد ساختمان می شوند به شبکه های داخلی استفاده می شود. در شرکت مخابراتی، ام دی اف معمولاً در مجاورت طاق کابل و نه چندان دور از کلید تلفن قرار دارد.
فیلترهای xDSL: از فیلترهای DSL در مبادلات تلفنی برای جدا کردن صدا از سیگنال های داده استفاده می شود. سیگنال صوتی را می توان به یک ارائه دهنده خدمات تلفن قدیمی (POTS)، مرکز تلفن دیجیتال یا بدون استفاده رها کرد در حالی که سیگنال داده از طریق HDF به ISP DSLAM هدایت می شود (به ورودی بعدی مراجعه کنید).
قاب توزیع انتقال (HDF): قاب توزیعی که ارائه دهنده آخرین مایل را به DSLAM ارائه دهنده خدمات متصل می کند.
DSLAM: دستگاهی برای سرویس DSL. پورت DSLAM که در آن حلقه محلی مشترک متصل است، سیگنال های الکتریکی آنالوگ را به ترافیک داده (ترافیک بالادستی برای بارگذاری داده) و ترافیک داده ها را به سیگنال های الکتریکی آنالوگ (در پایین دست برای دانلود داده) تبدیل می کند.
نقش DSLAM[ویرایش]

نمودار اتصال xDSL
تجهیزات DSLAM داده ها را از بسیاری از پورت های مودم خود جمع آوری می کند و ترافیک صدا و داده آنها را از طریق مالتی پلکس شدن در یک “سیگنال” ترکیبی پیچیده جمع می کند. بسته به معماری و تنظیمات دستگاه خود، یک DSLAM خطوط DSL را روی حالت انتقال ناهمزمان (ATM)، رله فریم و/یا شبکه پروتکل اینترنت، یعنی یک IP-DSLAM با استفاده از حالت انتقال بسته – همگرایی انتقال (PTM-TC) جمع می‌کند. ) پشته پروتکل(ها).

سپس ترافیک جمع‌آوری‌شده از طریق یک شبکه دسترسی (AN)، که به آن ارائه‌دهنده خدمات شبکه (NSP) نیز می‌گویند، به سوییچ ستون فقرات مخابرات هدایت می‌شود، تا حداکثر سرعت داده 10 گیگابیت بر ثانیه.

DSLAM مانند یک سوئیچ شبکه عمل می کند زیرا عملکرد آن در لایه 2 مدل OSI است. بنابراین، نمی‌تواند ترافیک را بین چندین شبکه IP، فقط بین دستگاه‌های ISP و نقاط اتصال کاربر نهایی، مسیریابی مجدد کند. ترافیک DSLAM به یک سرور دسترسی از راه دور باند پهن سوئیچ می شود که در آن ترافیک کاربر نهایی در سراسر شبکه ISP به اینترنت هدایت می شود. تجهیزات محل مشتری که به خوبی با DSLAM که به آن متصل است ارتباط برقرار می کند، ممکن است از ویژگی های سیگنالینگ صدای تلفن و خط داده پیشرفته و قابلیت های نظارت و جبران پهنای باند که پشتیبانی می کند استفاده کند.

یک DSLAM ممکن است در مرکز تلفن قرار داشته باشد یا نباشد، و همچنین ممکن است به چندین مشتری داده و صوتی در یک رابط منطقه خدمات دهی محله خدمات دهد، گاهی اوقات در ارتباط با یک حامل حلقه دیجیتال. DSLAM ها همچنین توسط هتل ها، اقامتگاه ها، محله های مسکونی و سایر مشاغلی که مبادلات تلفن خصوصی خود را اداره می کنند، استفاده می شود.

DSLAM علاوه بر اینکه سوئیچ داده و مالتی پلکسر است، مجموعه بزرگی از مودم ها نیز می باشد. هر مودم روی کارت تجمیع با مودم DSL یک مشترک ارتباط برقرار می کند. این عملکرد مودم به جای اینکه از طریق یک دستگاه خارجی مانند مودم باند صوتی قرن بیستم انجام شود، در خود DSLAM یکپارچه شده است.

مانند مودم‌های باند صوتی سنتی، مودم‌های DSL یکپارچه DSLAM معمولاً می‌توانند خط را بررسی کنند و خود را طوری تنظیم کنند که به صورت الکترونیکی یا دیجیتالی پژواک‌های رو به جلو و سایر عوامل محدودکننده پهنای باند را جبران کنند تا داده‌ها را با حداکثر نرخ اتصال ممکن جابجا کنند.

این قابلیت جبرانی همچنین از عملکرد بهتر اتصالات DSL “خط متعادل” بهره می‌برد و قابلیت‌هایی را برای بخش‌های LAN طولانی‌تر از اتصالات اترنت جفت تابیده بدون محافظ (UTP) فراهم می‌کند، زیرا معمولاً نوع خط متعادل برای عملکرد صحیح سخت‌افزار مورد نیاز است. . این به دلیل آن است که امپدانس خط اسمی (اندازه‌گیری شده در اهم اما شامل مقاومت و اندوکتانس) خطوط متعادل تا حدودی پایین‌تر از UTP است، بنابراین از سیگنال‌های ضعیف‌تر پشتیبانی می‌کند (هر چند که الکترونیک حالت جامد مورد نیاز برای ساخت چنین رابط‌های دیجیتالی هستند. پرهزینه تر).

مشتریان از طریق مودم های ADSL یا روترهای DSL به DSLAM متصل می شوند که از طریق خطوط تلفن معمولی جفت تابیده بدون محافظ به شبکه PSTN متصل می شوند. هر DSLAM دارای چندین کارت تجمیع است و هر کارت می تواند چندین پورت داشته باشد که خطوط مشتریان به آنها متصل است. به طور معمول یک کارت تجمیع DSLAM دارای 24 پورت است، اما این تعداد می تواند در هر سازنده متفاوت باشد.

رایج ترین DSLAM ها در یک شاسی درجه تلکو قرار می گیرند که با (اسمی) 48 ولت DC عرضه می شود. بنابراین یک راه‌اندازی معمولی DSLAM ممکن است شامل مبدل‌های قدرت، شاسی DSLAM، کارت‌های تجمع، کابل‌کشی و پیوندهای بالادستی باشد.

در سمت بالادست ترانک (ISP) بسیاری از DSLAMهای اولیه از ATM استفاده می کردند – و این رویکرد توسط انجمن DSL استاندارد شد – با پشتیبانی از اترنت گیگابیتی که مدتی بعد ظاهر شد.[2] امروزه رایج ترین لینک های بالادستی در این DSLAM ها از لینک های اترنت گیگابیتی یا فیبر نوری چند گیگابیتی استفاده می کنند.[نیازمند منبع]